قاطبه نيروهاي باتجربه انقلاب نگران وقوع يک بحران بزرگ در اقتصاد ملي هستند. منتهي اين بحراني نيست که با تکذيب چيزي يا دريافت تاييد کسي بتوان بر آن سرپوش گذاشت، بلکه کيان نظام و کشور را در معرض تهديد قرار مي‌دهد. و خيال آن که مي‌توان براي اقشار محروم در برابر فشارهاي ناشي از اين بحران سپري از کمک‌هاي نقدي درست کرد (بر فرض آن که اين کمک‌ها واقعا و کاملا توزيع شوند) کاملا خام است، زيرا در يک بي‌نظمي اقتصادي عظيم، لاجرم و بدون ترديد بازنده اصلي و نهايي اقشار ضعيف هستند. و زماني که زندگي مردم فقير تحت تاثير اين بي‌نظمي قرار گيرد آنان نه به آمارهاي مسئولان و صورتحساب‌هاي بانکي که برايشان فرستاده مي‌شود، که به زندگي‌هاي از رونق افتاده‌شان مي‌نگرند و فقط آن چيزي را که با پوست و گوشت خود لمس مي‌کنند باور خواهند کرد.