پس از انتخابات رياست جمهوري، آنچه تا امروز تداوم يافته، سايه سنگين سياست بر همه مقولات کشور است. بيراه نيست اگر گفته شود طي اين چند ماه، همه چيز رنگ سياست گرفته و در اين فضاي به شدت سياسي شده، چه فرصت هاي زيادي در راستاي توسعه و پيشرفت از دست رفت و چه تهمت ها و تخريب هايي که بر زبان و قلم نيامد.

در اين ميان برخي از چهره‌هاي ميانه رو اصول‌گرا عزم ميدان داري کردند و براي رفع تنش‌ها و عبور از فضاي تنش‌آلود، در صدد برآمدند تا موافقين و معترضين به نتيجه انتخابات را به هم نزديک کنند و يا حداقل مانع دوري بيشتر آنها از همديگر شوند.

اما تلاش اين عده هم، راه به جايي نبرد و هر چه زمان مي گذرد فاصله نيروهاي سياسي از يکديگر دورتر و دورتر مي‌شود.

آنچه در اين ميان وضع را پيچيده تر مي کند، اينکه برخي به نام تشريح آنچه خود واقعيات مي دانند، در سخنراني ها و اعلام نظرهاي خود، اتهامات جديدي را عليه ديگران وارد مي کنند که در حکم هيزمي جديد و تازه براي افزودن آتش است.

اين همه صورت مي گيرد و غافل از اينکه دود اين سياست زدگي و هجمه عليه يکديگر به چشم منافع ملتي مي رود که همه طرف هاي درگير در منازعات سياسي سنگ آنها را بر سينه مي زنند!