به خبر زير دقت کنيد:

در روز اول سال نو مسيحي فرانسوي هاي ناراضي 1137 خودرو را آتش زدند
حال ذکر نکاتي درباره خبر فوق:
1 - آشوب هاي خياباني و شهري، مقوله اي است که در اکثر کشورهاي دنيا وجود دارد. همواره کساني هستند که در دموکراتيک ترين نظام هاي سياسي، خواسته هاي خود را در چارچوب هاي قانوني دنبال نمي کنند و ناآرامي هاي مدني را توليد کرده و دامن مي زنند. در اين شرايط هر نظام سياسي به صورتي طبيعي براي حفظ نظم و امنيت کشور و شهروندان خود مسوول است تا امنيت جامعه را تامين نمايد.

2 - يکي از پيچيده ترين انواع کنترل امنيت و مقابله با بي نظمي، ناامني ها و هنجارشکني هايي است که در حوزه شهري به وجود مي آيد. کنترل چنين ناآرامي هايي بسيار تخصصي است و نيروهاي ويژه و کارآزموده اي را مي طلبد.

3 - در نمونه‏اي که خبر آن توسط روزنامه کيهان انتشار يافته است، در يک ناآرامي وسيع و غيرقانوني، حجم زيادي خودرو به آتش کشيده شده و قطعا خسارت هاي بيشتري به اموال عمومي و خصوصي وارد شده است. اما نکته کليدي در اين است که در اين خبر به کشته شدن حتي يک نفر هم اشاره نشده است. با اين که جان انسان ها از منظر ديني بسيار جايگاه والايي دارد، اما در مديريت حوادث پس از انتخابات، بر اساس آمارهاي رسمي، متاسفانه تعداد زيادي انسان جان خود را از دست دادند. در اينجا قصد اشاره انگشت اتهام به سوي فرد و يا دستگاهي مسوول و يا تطهير از خطاکاران و مجرمان اين حوادث وجود ندارد، بلکه جلب توجه به چالش هاي مديريت بحران هاي شهري مورد نظر است. چالشي که از سال 1369 که اولين شورش گسترده شهري در شهر مشهد به وقوع پيوست تا حوادث پس از آن و دوره جديد و متفاوت آن که در 18 تير 1378 به وقوع پيوست و در حوادث جديدي که پس از پايان انتخابات شروع شد. به نظر مي رسد برخي نکات و ملاحظات در اين خصوص که مي تواند به مقابله بهتر با اين قانون گريزي ها منجر شود در موارد زير قابل رديابي باشد:

فراهم کردن زمينه اعتراضات به شکل قانوني، علاوه بر اين که شکل و محتواي آن را بر اساس قانون تحديد مي کند، عوامل و مديران چنين برنامه هايي را نسبت به عواقب آن، پاسخگو مي سازد. در حوادث پس از انتخابات چون چنين بستري فراهم نشد، عمده چنين اعتراضاتي که در تاريخ هاي مختلفي فراخوان مي شد و شکل مي گرفت را نمي شد به شکل مستقيم و قانوني به کسي نسبت داد و همه از مسووليت آن به نوعي شانه خالي مي کردند.

پليس هاي امنيت شهري، آموزش مي بينند تا به شکل هاي بسيار پيچيده بتوانند آتش بحران ها و نا امني ها را خاموش کنند. در برخي کشورها پليس ها آموزش مي بينند تا چگونه با کتک خوردن، بتوانند درگيري را خاتمه بخشند. استفاده از نيروهاي غير مجرب و مبتدي براي چنين درگيري هايي نه تنها به کاهش بحران کمکي نمي کند، بلکه به توسعه و گسترش آن را منجر مي شود.

يکي از بزرگ ترين چالش ها در روابط بين الملل را زماني مي دانند که جنگ سالاران جاي ديپلمات ها را بگيرند و خط و مرز روابط خارجي را تعيين کنند. در واقع جنگ بايد ابزار ديپلماسي باشد، نه اين که جاي ديپلماسي را بگيرد. چنين چالشي در حوزه درون شهري بسيار جدي تر رخ مي نمايد.