مهدي طائب روز گذشته اظهار كرده است كه «آقاي هاشمي نظر خودش را به امام تلقين مي‌كرده و نظر امام را تغيير مي‌داده است». اين اظهارات كه توهين آشكار به امام خميني(ره) را دربر دارد، نه تنها با و اكنشي از سوي مدعيان دفاع از امام و نظام مواجه نشده است بلكه رسانه‌هاي افراطي آن‌را به صورتي كاملاً مثبت انعكاس دادند. اكنون جاي اين پرسش وجود دارد كه اگر يكي از منتقدان دولت مدعي شود «آقاي احمدي‌نژاد نظر خودش را به مقام معظم رهبري تلقين مي‌كند و نظر آيت‌الله خامنه‌اي را تغيير مي‌دهد» خود و خانواده‌اش با چه واكنشي از سوي مدعي‌العموم، دستگاه‌هاي اطلاعاتي و گروه‌هاي خودسر مواجه مي‌شود؟ آيا رواست كه در قبال پاره‌كردن يك عكس امام كشور را از حالت طبيعي خارج و به هيجان بكشانيم، اما در قبال هتك حرمت بيت امام(ره) و توهين و زيرسؤال بردن شخصيت و استقلال فكري امام خميني(ره) كوچك‌ترين واكنشي نشان ندهيم. به راستي چرا به گونه‌اي برخورد مي‌شود كه در افكار عمومي اين شائبه پديد آيد كه صيانت از حريم امام خميني(ره) كمترين اهميتي براي افراطيون ندارد و تنها از آن به‌عنوان سوژه‌اي جهت تحريك احساسات و حمله به رقباي سياسي استفاده مي‌شود. البته امام خميني(ره) به عنوان يك چهره انديشمند و فكور و درعين حال منعطف از مشورت افراد صاحب صلاحيت استفاده كرده و اصراري بر به كرسي نشاندن نظرات اوليه خود نداشتند و جمله «حرف مرد دوتاست» از ايشان نقل شده، ‌اما اين به معناي تلقين افكار ديگران به ايشان نيست.