از آخوند درباري تا روحانيت درباري! (مهدي خزعلي)

تاريخ هزار و چهارصد ساله روحانيت شيعه سراسر افتخار و مبارزه است، از پيامبر عظيم الشان اسلام(ص) که مبلغان دين مبين اسلام را به اقصي نقاط جزيره العرب گسيل مي داشت تا ائمه هدي عليهم السلام، از دانشگاه باقر العلوم تا مکتب امام صادق عليهما السلام، از سيد رضي و سيد مرتضي تا شيخ طوسي و شيخ مفيد، از کليني تا ميرزاي نائيني و سيد ابوالحسن اصفهاني، ازميرزاي شيرازي تا مدرس و خميني، همه سرود استقلال و آزادي سر داده اند. کدام سلطان جائر است که بر عالمي سلطه داشته باشد؟ کدام عالم است که دستي به سوي ظالم دراز کرده باشد؟ اگر خورشيد را بر دستي و ماه را بر دست دگرشان بنشانند، دست از دعوت خويش برندارند.حکام و سلاطين آرزوي معامله و خريد روحاني واقعي را به گور برده اند. اما هميشه، اسلام و مسلمين از آخوند درباري لطمه ديده است!، هماره سلاطين اين لباس را بر تن معدودي مزدور دين فروش کرده تا مردم را فريفته و از سلاح دين عليه دين بهره جويند ليکن نهاد روحانيت پاک و منزه و مستقل از خزانه دربار به پشتوانه ملت و صبر و قناعت استوار مانده است. هميشه از انگشت شمار آخوند درباري که بنام شاه و سلطان خطبه خوانده اند و به دستبوسي و پابوسي اعليحضرت شرفياب شده اند، ناليده ايم. و همين انگشت شمار دين فروشان- در کسوت قاضي القضات ( شريح قاضي )- به خارجي بودن، محارب بودن و مهدور الدم بودن پسر پيامبر- حسين ابن علي عليه السلام- فتوي داده اند! از همان ابتدا هم، سلاطين جور بر آن بودند تا نهاد روحانيت درباري را بنا نهند، سفره گسترده بني اميه از لقمه حرام، دين فروشان را به منبر رسول خدا(ص) مي فرستاد تا سب علي (ع) گويند! اما باز مردم روحانيت اصيل را از آخوند درباري تميز مي دادند، وهابيت امروز، گسترده ترين نهاد روحانيت درباري را در اختيار دارد، او در تمامي بلاد و کشورها،در تمام مصلي هاي جمعه و جماعات تا روستاهاي کوچک و مساجد دورافتاده ، آخوندي جيره خوار دارد که همه از خوان گسترده ملک ارتزاق مي کنند، ما بايد مراقب باشيم تا روحانيت شيعه به بلاي روحانيت وهابي مبتلا نشود، بايد هوشيار بود تا روحانيت شيعه مستقل از حکومت بماند، نکند عالم ما براي امرار معاش دست به سوي حاکمان دراز کند! که فرمود: " زاهد که درم گرفت و دينار زاهد تر از او برو بدست آر " بايد اقتصاد حوزه مستقل از حکومت باشد و هيچ آخوندي در هيچ مسجد و مصلي دستش به سوي حکومت دراز نباشد، يکي از راه هاي تشخيص آخوند درباري از روحاني آزاده ممر درآمد اوست! اين مهم بر عهده تک تک آحاد امت اسلام است تا روحاني شيعه را تامين نمايند و او را از لقمه حرام مصون بدارند، آخوندي که نمک حکومت را خورد، ديگر صدايش در نمي آيد. مي گويند: خليفه عباسي عالمي بلند مرتبه را با دارالخلافه دعوت کرد و از او خواست تا مقام عالي قاضي القضاتي را بپذيرد، عالم شديداً استنکاف نمود، وزير در گوش خليفه گفت: " امير المومنين اين مسئله را به بعد از ناهار موکول فرمايند" بعد از صرف طعام، خليفه پيشنهاد خود را تکرار کرد، در کمال ناباوري، عالم پذيرفت! خليفه از وزير پرسيد: " چه شد که او قبل از طعام پيشنهاد مرا رد کرد و پس از طعام اجابت نمود؟ " وزير به شوخي گفت: " اين اثر لقمه حرام توست! " آري آخوندي که از لقمه سلطان تناول کند، چگونه مي تواند فرمان سلطان نبرد؟