طرح احمدي نژاد براي انتقال تهراني ها، 300 هزار ميليارد تومان هزينه دارد

ترويج زاد و ولد با 2 ميليون کودک فقير بازمانده از تحصيل

آفتاب: عضو هيات مديره انجمن حمايت از حقوق كودكان گفت:بر اساس آخرين اطلاعات اعلام شده، دو ميليون كودك بازمانده از تحصيل در كشور وجود دارد و طلاق نيز رشد 13 درصدي داشته است و مسئله بيكاري نيز تشديد شده با اين وجود خانواده‌ها و جوانان پيش از هر اقدامي براي داشتن فرزند به آموزش شيوه‌هاي همسرپروري، فرزند پروري و مهارت‌هاي زندگي نياز دارند.

مشايي:‌احمدي‌نژاد‌اسفند‌به‌اوبامانامه‌نوشت!!!!!!!!!!!

آفتاب- فروزان آصف نخعي: قبل از فرارسيدن عيد نوروز 1389 خبر توزيع پرتقال اسراييلي در تهران، کرج و ساير شهرستان هاي استان تهران و سپس تلاش مسئولان مربوطه براي جمع‌آوري آن مانند دروغ سيزده از راه نرسيده افکارعمومي کشور را به خود مشغول کرد.
بر اساس گزارش ها و تصاوير منتشر شده روي برچسب اين پرتقال ها نام اسرائيل نوشته شده اما روي جعبه هاي حاوي آنها اسم چين آمده است. در همان زمان محمدرضا نادري، معاون امور گمرکي گمرک ايران به ايسنا گفت "از آنجا که معامله تجاري با اسرائيل ممنوع است و مردم هم کالاهاي اسرائيلي را مصرف نمي‌کنند، اگر هم پرتقال‌هايي از اسرائيل به داخل کشور وارد شده باشد، از مبادي رسمي نبوده است.

اين اظهارات حاکي از آن بود که کالاها به صورت قاچاق وارد کشور شده و در اصطلاح گمرك و ساير دستگاه‌هاي وصولي دولت، منظور از قاچاق،گريزاندن كالا از پرداخت ماليات و عوارض به دولت است.
اين اظهارات در حالي عنوان مي‌شد که به گزارش ايلنا اين پرتقال ها با مجوز وزارت بازرگاني ايران وارد شده ولي از آنجا که جعبه حاوي آنها چيني بوده است، مأموران وزارت بازرگاني هنگام ترخيص جعبه ها متوجه برچسب هاي روي خود پرتقال ها نشده اند.در اين حال حسين مهاجران، رئيس اتحاديه فروشندگان ميوه و سبزي تهران به ايسنا گفته بود که اين پرتقال ها احتمالا از طريق دوبي به ايران وارد شده است.

جوهر قلم اين اخبار هنوز خشک نشده که به گزارش برنا مهدي ميرزايي نماينده بسيج دانشجويي از طيف اصولگرايان در اين ارتباط به سخن درآمده و مطرح کرده که "کالاهاي اسراييلي امروز بيشتر از 25 سال پيش در کشور توزيع مي شود" به نحوي که " توزيع کالاهاي اسرائيلي در دولت احمدي نژاد بيشتر از 25 سال گذشته بوده است."

شايد اگر اين موضوع در دولت آقاي هاشمي رفسنجاني و يا دولت اصلاحات سيد محمد خاتمي رخ داده بود مي‌توانست کفن پوشان سازمان يافته را به جلوي در مجلس و يا وزارت بازرگاني کشانده وخواهان آن شوند که يا دولت استعفا داده و دولت ديگري بر سرکار بيايد و يا وزير مربوطه حداقل مستعفي ويا توسط مجلس استيضاح و برکنار شود.

به عبارت ديگر وقوع اين اتفاق در زمان دولت سازندگي و دولت اصلاحات اگر مي‌توانست به وابستگي به نهادهاي صهيونيستي تلقي شود اما امروزه تنها مي‌تواند به براي مطرح کنندگان اين دست از اخبار، شائبه حمايت از رقيب از سوي مسئولان کشور عنوان شود.

پس از بحث‎هاي کلامي ميان مسئولان کميته ملي المپيک و سازمان تربيت بدني براي در اختيار گرفتن مسئوليت حراست و کنترل کميته و آکادمي ملي المپيک و عدم پذيرش متوليان حراست کميته براي سپردن اين مسئوليت، مقابل در ورودي کميته ملي المپيک ايران ميان تني چند از ماموران حراست کميته ملي المپيک و ماموران حراست سازمان ورزش فحاشي و زدو خوردهاي شديدي براي مدت طولاني درگرفت.

حامد شريف زاده مديرعامل شركت سرمايه‌گذاري كميته ملي المپيك که طبق قرارداد با کميته ماموران حراست زيرمجموعه اين شرکت مسئوليت حفاظت از اين مجموعه و آکادمي ملي المپيک را دارند، ضمن تاييد اين خبر به تابناک گفت: متاسفانه امروز مسئولان حراست سازمان ورزش خارج از قوانين خواستار در اختيار گرفتن مسئوليت حراست و کنترل دو مجموعه کميته و آکادمي ملي المپيک شدند که با وجود به عدم موافقت مسئولان کميته ملي المپيک با اين خواسته، به زور درصدد اعمال خواسته خود برآمدند و خواستار ريموت در و کليدها شدند که طبيعتاً مسئولان حراست کميته نيز به وظيفه خود عمل کردند و ضمن عدم ارائه اين وسايل، اجازه فعاليت به اين اشخاص ندادند.

وي در تشريح اين واقعه که از عصر امروز تا شب به درگيري منتهي گرديد، با اشاره به اينکه 20 تن از نمايندگان حراست سازمان تربيت بدني با 4 نماينده حراست کميته ملي المپيک در حال درگيري هستند، يادآور شد: بيشتر رد و بدل الفاظ بد (بخوانيد فحاشي) بوده و درگيري فيزيکي کمتر به وقوع پيوسته و نمايندگان حراست کميته با وجود تعداد کم به خوبي مقاومت کرده‏اند اما به هر حال نمايندگان حراست سازمان ورزش نيز وظيفه محوله از سوي رئيس‏شان را انجام مي‏دهند و شايد نتوان به ايشان هم خرده گرفت. با اين وجود اين رفتارها شايسته مملکت ما نيست و اگر چنين خبرهايي در رسانه‏هاي بين‏المللي منعکس شود، مايه آبروريزي ورزش کشورمان خواهد بود.

احمدي نژاد نگران زلزله ويرانگر و زير آوار ماندن تهراني ها نيست، او نگران زلزله سياسي در تهران 10- 12 ميليوني است، که در بحث هاي پشت صحنه به نتيجه خنده دار اخراج 5 ميليون تهراني از شهر و فرستادن آنها به شهرها و روستاهاي ديگر رسيده اند. همانند طرحي که رژيم "پل پوت- ينگ ساري" در کامبوج در دوران جنگ ويتنام به اجرا گذاشت و پس از سقوط، حداقل دو ميليون اسکلت مردمي که از پايتخت به روستاها کوچ داده شده بودند در جاده هاي کشور پيدا شد. اين الگو را از انقلاب فرهنگي چين گرفته بودند. در آن فاجعه، يعني انقلاب فرهنگي چين نيز تخليه شهرهاي بزرگ و از جمله پايتخت با شعار "پيش به سوي روستاها" به اجرا گذاشته شد و ميليون ها چيني جان خود را در اين ماجراجوئي از دست دادند. اگر واقعا نگران زلزله طبيعي بودند مانند ژاپني ها فکر براي زلزله مي کردند. شهر توکيو پايتخت ژاپن بيش از دو برابر تهران جمعيت دارد و چندين برابر تهران زلزله خيز است اما با برخورد کارشناسي و علمي در برابر زلزله ايمن شده است.

جنبش‌هاي دمکراسي خواهانه در ايران امروز بر سه واقعيت اجتماعي تکيه دارند: جمعيت حدود هفتاد درصدي شهرها، جمعيت سه و نيم ميليوني دانشجويان دانشگاه‌ها که عمدتا در شهرهاي بزرگ مستقر هستند، و اقشاري که مي توانند معيشت خود را رفع و رجوع کنند و قدرت به چالش کشيدن حکومت را دارند. مطالبات سياسي و اجتماعي مثل جريان آزاد اطلاعات، گردش نخبگان، حکومت پاسخگو، گسترش جامعه مدني، استقلال قوه قضاييه و حاکميت قانون عمدتا از جانب همين اقشار عرضه شده و بر آنها اصرار مي شود.