(نوشته اي از عبيد زاكاني) / خواب ديدم قيامت شده است. هرقومي را داخل چاله‏اي عظيم انداخته و بر سرهر چاله نگهباناني گرز به دست گمارده بودند الا چاله‏ي ايرانيان. خود را به عبيد زاكاني رساندم و پرسيدم: «عبيد اين چه حكايت است كه بر ما اعتماد كرده نگهبان نگمارده‏اند؟» گفت: «مي‌دانند كه به خود چنان مشغول شويم كه ندانيم در چاهيم يا چاله.» خواستم بپرسم: «اگر باشد در ميان ما كسي كه بداند و عزم بالا رفتن كند...» نپرسيده گفت: گر كسي از ما، فيلش ياد هندوستان كند خود بهتر ازهر نگهباني لنگش كشيم و به تهِ چاله باز گردانيم !