همه اينها را که کنار هم بگذاريم به اين نتيجه مي رسيم: غرب و متحدانش در آسيا و خاورميانه براي تشديد فشارهاي اقتصادي عليه ايران، بي گدار به آب نزده اند. آنها براي محاصره کامل اقتصادي ايران ، نفشه راهي تنظيم کرده اند و در مرحله کنوني در صدد قطع وابستگي هاي کشورهاي مختلف به اقتصاد ايران از جمله نفت ايران هستند. اگر اين مرحله با توفيق همراه باشد، راحت تر مي شود کشورهايي مانند چين را در تحريم هاي همه جانبه همراه و همگام ساخت چه آنکه اگر اين کشورها مطمئن شوند ايزوله کردن ايران تاثير منفي بر آنها نمي گذارد، براي حضور در محاصره اقتصادي ايران ترديدهاي کمتري خواهند داشت.

هوشياري و آينده نگري سياسي ايجاب مي کند فارغ از خوش بيني ها و شعارزدگي ها متوجه اين موضوع باشيم که بدون آنکه هيچ قطعنامه اي درباره ممنوعيت خريد نفت از ايران وجود داشته باشد حرکت محسوسي به اين سمت شکل گرفته است که اگر به مقصد برسد از يک سو، درآمدهاي نفتي کشور که منبع اصلي معيشت ايرانيان است را مختل مي کند و از سوي ديگر، با حذف عملي ايران از بازار نفت، مشتريان کنوني نفت ايران را از تحمل هزينه تحريم هاي شديدتر بعدي معاف مي دارد و تمام هزينه ها را متوجه ايران مي کند.

اين، تشريح واقع بينانه صحنه جنگ کنوني است و ايران چاره اي ندارد جز آنکه تمهيداتي بينديشد و برگ برنده هايي براي خود طراحي کند تا در ادامه بازي بغرنج آينده، تنها طرفي نباشد که بايد هزينه بدهد و قرباني شود.