. گر بدين سان زيست بايد پست…/ من چه بي شرمم اگر فانوس عمرم را، به رسوائي نياويزم/ بر بلندِ کاجِ خشکِ کوچه بن بست/// گر بدين سان زيست بايد پاک/ من چه ناپاکم اگر ننشانم از ايمان خود چون کوه،/ يادگاري جاودانه بر تراز بي بقاي خاک…///