چندي پيش ناهار مهمان کروبي بودم، از همه جا سخن گفتيم، به او گفتم: بايد به اين فضاي امنيتي پايان داد، بايد دوباره نهادهاي دموکراسي را فعال کرد، روزنامه ها و احزاب بايد جان بگيرند و فضاي گفتمان جاي مخاصمه را بگيرد، اين بحران و فضاي امنيتي خواست انحصار طلبان است، او نيز استقبال کرد، قرار شد از او و پدر براي مهماني ناهاري دعوت کنم تا گفتگويي داشته باشند، از آزادگي ، سادگي و حريت لرها بهره گرفتم و او آماده اين مهماني شد. شب منزل پدر بودم، از ايشان نيز براي مهماني و گفتگو دعوت کردم، برآشفته شدند و گفتند: " من اگر بيايم، سيلي به او مي زنم !" عرض کردم اين که گفتگو نمي شود، بياييد و آنچه نصح و خيرخواهي مي دانيد به ايشان بگوييد و باز يادآوري کردم که شما لرها زبان هم را بهتر مي فهميد" معظم له پذيرفتند، اما گفتند: " يک شرط دارد، آقاي کروبي بايد توبه کند و حاضر شود اعدامش کنند! " ديگر رويم نشد به آقاي کروبي چيزي بگويم، نمي دانم حاضر است يک ناهار به قيمت جانش در منزل ما صرف کند؟! مي بينيد که جناح اصولگراحاضر به گفتگو است! اين آقاي کروبي است که تن به گفتگونمي دهد و سرباز مي زند! 89/5/13 دکتر مهدي خزعلي