ماجرا اين است...اري ماجرا تکراري است...زخم ما کهنه است اما بي نهايت کاري است...از شما مي پرسم ان شور اهورايي چه شد....بال معراج و خيال عرش پيمايي چه شد...جان تاريک من اينک مثل دريا روشن است...صبحگون از تابش خورشيد مولا روشن است....تيغ يادش ريشه ي اندوه و برجا مي زند...افتاب هستي اش چشم عدم را مي زند..احترام يا علي در ذهن بازو ها شکست....دست مردي خسته شد ، پاي ترازو ها شکست