كاش صداي كودكان ماهم اندازه صداي ناله كودكان فلسطين مهم بود.

كاش صداي خرد شدن استخوان كارگران وكارمندان ماهم زير فشار چرخ و بار اقتصادي را هم كسي مي شنيد.

كاش آواره شدن زنان و كودكان ماهم به خاطر طلاق و اعتياد هم مهم بود.

كاش آمار وحشت ناك مصرف مواد مخدر و ايدز و فساد وفحشا مارا هم كسي مي ديد .

كاش آرزوي كودكان و طبقات پايين مارا هم كسي گوش مي داد كه نهايتش اين است كه خونه شون دو سه كوچه بالا تر از خط فقربود ،تا اينكه اتوبوس رنج و بدبختي سر كوچه اونا نبودش

كاش تندي ضربان نبض اجتماع را به خاطر خشم هاي در خود فروخفته اش را هم،گوش كساني را مي نوازاند.

كاش مسله ما هم به اندازه مسئله فلسطين مهم بود.