به نظرم خاتمي درست به هدف زده و همين باعث عصبانيت شديد مقامات نظام شده است. او سه شرط براي «احتمال حضور در انتخابات» گذاشت و مقامات با عصبيت و پرخاشگري، پرده از خيلي چيزها برداشتند؛ اولي اينكه «فتنه گران جماعت محدودي» نيستند كه بشود حتي براي تظاهر هم به آنها امتياز حضور در يك انتخابات داد! اين يعني حكومت بيش از خود ما، از قدرت و پتانسيل مردم معترض و مخالفانش آگاه است.

كمتر از يك هفته طول كشيد تا دريابيم خاتمي اين بار درست به هدف زده است و پرده هاي تازه اي از وحشت حاكمان را به كناري زده است. خاتمي اگرچه با گذاشتن اين سه شرط براي ورود به رقابتهاي انتخاباتي، خودش را در معرض انتقادهاي معترضان و مخالفان نظام قرار داد، اما به گمانم او هدف بزرگتري را دنبال مي كرد و به نتيجه آن هم رسيد. هدفي كه امروز با اعتراف عريان «احمد جنتي» دبير شوراي نگهبان به دست آمد. اينكه جمهوري اسلامي، حتي در شكل ظاهر هم نمي تواند پنهان كند كه يك نظام غيرانتخاباتي و تك حزبي است و همه تظاهرش به انتخابات، يك نمايش رسواست.

بعد از كودتاي انتخاباتي 88 به اين سو، آيت الله خامنه اي بارها تلاش كرد «فتنه گران» را جماعت محدودي بنامد كه در مقابل «رأي مردم» و «خواست نظام» ايستادگي و لجاجت مي كنند. تريبون هاي رسمي نظام و شخص رهبري بارها از «پيروزي 80 درصدي نظام در انتخابات 88» سخن گفته اند و تمامي آراي مخالفان را هم به عنوان «تأييد نظام با رأي مردم» تبليغ مي كنند. اكنون و در آستانه انتخابات مجلس نهم، خاتمي به يكي از سران فتنه(!) كه به قول مقام رهبري، هيچ جايگاهي در ميان مردم ندارند، سه شرط گذاشته تا «شايد» معترضان در انتخابات بعدي شركت كنند. اين سه شرط خاتمي، براي هر كسي كه كمترين شناختي از حكومت داشته باشد، «شرط محال» و ناممكن هستند: التزام به قانون اساسي، آزادي كليه زندانيان سياسي و برگزاري يك انتخابات قانونمند و آزاد! اين سه شرط، محك بزرگي براي رد اين ادعاي رهبري بود كه اگر «فتنه گران» در اقليت هستند و اگر واقعا" منفور ملت هستند، پس چرا رهبر و مقامات نظام حتي از «احتمال حضور» آنها در انتخابات بعدي از حالا چنين به هراس و وحشت افتاده اند؟

خاتمي با شناخت دقيق از وضعيت فعلي نظام، اين سه شرط محال را مطرح كرد زيرا مي دانست بعد از پاسخ حاكميت به اين سه شرط، پرده ديگري از رسوايي هاي اين نظام غيرمردمي برملا خواهد شد. واقعيتي كه به سخنان عصبي آيت الله جنتي وفاش شد. واقعيت اين است كه جمهوري اسلامي ديگر تحمل برگزاري هيچ انتخاباتي را ندارد، حتي حالا كه تمام ابزارهاي قبل و بعد از انتخابات را براي «تغيير نتيجه» يكجا در اختيار دارد؛ و اين يعني «وحشت نظام از رأي مردم». خاتمي سه شرط حداقلي براي شركت در انتخابات آينده گذاشت (با آنكه مطمئن بود نظام هيچكدام را نمي پذيرد) و آيت الله جنتي، وحشت نظام را از حضور دوباره و رأي متفاوت مردم نمايان كرد. اين هوشمندي خاتمي، حتي اگر برنامه ريزي شده نبود، ولي نتيجه بزرگي به دست داد. جمهوري اسلامي ديگر حتي در صورت ظاهري هم نمي تواند ادعاي دموكراسي و مردمسالاري بكند. حكومتي كه تظاهر مي كرد و هنوز هم تظاهر مي كند كه مبتني بر رأي و خواسته مردم است، اكنون سه شرط حداقلي خاتمي و به خصوص شرط «برگزاري انتخابات قانوني و سالم» را رد مي كند و اعلام مي كند نيازي به حضور رقيبان به بند كشيده خود ندارد! دو شرط ديگر خاتمي يعني آزادي تمامي زندانيان سياسي و التزام به قانون اساسي هم بخش ديگري از ماهيت واقعي مقامات جمهوري اسلامي را رسوا مي نمايد.