از سوي ديگر، بارها نوشته‌ام و گفته‌ام که "امريکايي" يا "روسي" ديدن گروه‌هاي اجتماعي رقيب در ايران فعالان سياسي را به خطاي باصره مهلک دچار مي‌کند. هر نيرويي که اين تقسيم بندي را پذيرفته همه پايگاه اجتماعي، حتي همه "خون شهداي خود" را هم بر باد داده است. سرنوشت سهل شاه و رجوي و مبارک و بن علي و امثال آنها، و نيز تصويري که از رهبران حزب توده ايران در ذهن‌ها ساختند بايد به حد کافي به همه ما آموخته باشد که تکيه بر قدرت خارجي براي حفظ يا کسب قدرت سياسي چه بلايي بر سر آن رهبران مي‌آورد. اشتباه آقاي بني صدر نيز عقد اتحاد با نيرويي بود که کسب قدرت را برترين فضيلت مي‌شناخت و براي آن حاضربود دست صدام را بفشارد. منازعه ميان گروه‌هاي عمده سياسي در ايران دعواي روسيه و امريکا نيست. شکاف ميان دو لايه اجتماعي اصلي سبزها و سنتي‌ها، که مجوعه‌اي از عوامل فرهنگي، طبقاتي و تاريخي سازمان دهنده آن است، از طريق ميدان تحرير يا تين آن من قابل حل نيست.

شايد برخي از معترضان مايل باشند اين حقايق را اصلا نبينند و شرايط ايران را با مصر و تونس مشابه بيابند. اما اين مشابه سازي نتايج فاجعه آميز دارد. نفوذ امريکا در مصر مانع تعرض خونين حکومت است و تکيه گاه اجتماعي حکومت نيز بسيار از ايران ضعيف‌تر است. تکيه گاه اجتماعي و تکيه حکومت بر نيروهاي مسلح مستقل روند گسترش دموکراسي در ايران را در مقايسه با مصر و تونس و ساير دولت‌هاي غرب گراي مشابه، بس پيچيده‌تر و دشوارتر ساخته است. تعريف وضعيت سياسي در ايران به صورت بسيار ساده شده ي "مبارزه مردم با حکومت" نارسا و گمراه کننده است.

راست‌گراياني که تا همين ديروز آرزو و تلاش مي کردند دولت اوباما امريکا براي حفظ مبارک "ببشتر" مايه بگذارد، کساني که صداي مردم مصر عليه مبارک را همان صداي القاعده و بشدت ضد امريکايي معرفي مي‌کردند، کساني که بشدت نگران سقوط مبارک بوده اند، اکنون در رابطه با ايران آرزو و تلاش مي کنند امريکا بيشتر تلاش کند که در ايران همان تحولي پيش رود که در مصر پيش رفت. گرچه اين آرزو پروري تا حدي در صداي وزارت خارجه امريکا شنيده شده اما خوش بختانه پرزيدنت اوباما به تفاوت آشکار اوضاع در ايران و در مصر توجه بارز کرد. و تاسف بار اين که آن دسته از گروه‌هاي ايراني که با نومحافظه کاران امريکا و محافل اسرائيل روابط نزديک‌اند در تلاشند تا اوضاع مصر و ايران را در چشم ايرانيان و امريکائيان يکسان و تاثير دولت امريکا را در هر دو کشور همسان تصوير کنند. معناي اين کار اگر يک خطاي سياسي آشکار نباشد يک توطئه بزرگ عليه جنبش سبز و يک خدمت بزرگ به اهداف حکومت است.