احمدي نژاد چرا گردنگشي مي کند، آيت الله چرا کوتاه مي آيد؟

تمام گردنکشي هاي احمدي نژاد تا هفته گذشته توسط آيت الله خامنه اي ناديده گرفته مي شد. آيت الله، احمدي نژاد را تحمل مي کرد تا ديگران را کنترل کند و چموشي او را به قول خودش قابل کنترل مي دانست. با اينحال اما، داستان سال 90، داستان سال مهمي است. سالي که قرار است مجلس نهم تعيين شود و کشور آماده برگزاري انتخابات رياست جمهوري يازدهم گردد. احمدي نژاد که به دنبال مدل پوتين – مدوديف و جانشيني اسفنديار رحيم مشائي است ابايي ندارد که اين بار دعواي خود را با آيت الله خامنه اي علني کند تا در زمين آيت الله از رهبري نظام، امتياز بگيرد. به اين اميد که رهبري که همواره از او حمايت مي کرد و صفت هاي تحسين آميز گوناگون به او نسبت مي داد اين بار هم در مقابل زياده خواهي هاي وي کوتاه مي آيد. احمدي نژاد البته اشتباه محاسبه نکرده است. لولوي جنبش سبز ايت الله خامنه اي را چنان ترسانده که از وي هر امتيازي مي توان گرفت. آنچه که احمدي نژاد مي خواهد همين است. کوتاه آمدن آيت الله، تسخير مجلس با تقلب و کنار زدن امثال لاريجاني و در انتها رياست جمهوري مشائي.
بازي احمدي نژاد را امروز آيت الله خامنه اي خوانده است اما دست آيت الله که انقلابيون را از خود رانده و احمدي نژاديون را به دور خود جمع کرده است، چندان پر پيمان نيست. رهبري هرچند سپاه و دادگستري و رسانه ملي را دارد اما هرچه امروز عليه احمدي نژاد بگويد تکرار همان حرف هايي است که اصلاح طلبان و سبزها در شش سال گذشته به طور اعم و دو سال گذشته به صورت اخص گفته اند. "ديکتاتوري دولتي با رانت حمايتي رهبري." گوش آيت الله در تمام اين سالها بدهکار نبود و تا حد رسوايي انتخابات هم براي احمدي نژاد هزينه کرد. هزينه هاي که در ابتدا متوجه احمدي نژاد بود اما در انتها دامان آيت الله را گرفت، در حالي که احمدي نژاد و اطرافيانش با زرنگي از زير بار هزينه هاي آن شانه خالي مي کردند. بعد از سخنراني جنجالي خس و خاشاک، يک جمله از احمدي نژاد که به طور مستقيم عليه جنبش سبز وجود داشته باشد به چشم نمي خورد. همانگونه که مشايي هم در اين ميان هرگز خود را قرباني نکرده است. درست برخلاف آيت الله که در تيررس تمام انتقادات است.
احمدي نژاد در مقابل تمام خواسته هاي گذشته آيت الله کرنش کرد تا وقت معين که برسد آيت الله را به دليل يک دخالت بي جا در حد تعيين وزير رسوا کند. رسوايي که پيش از اين هرچند در ظاهر به آيت الله منتسب مي شد اما عمومي نمي گرديد. آيت الله خامنه اي با دخالت مستقيم در تعيين وزير اطلاعات که در محدوده اختيارات رئيس جمهور است، بهترين فرصت را به احمدي نژاد داد تا با توپ پر بر وي بتازد و از بلندمرتبه ترين مقام جمهوري اسلامي شکايت کند. مقامي که احمدي نژاد امروز، هرآنچه که دارد از صدقه سر اوست و البته تعبير اين گفته دلسوزان نظام در دو سال گذشته است که احمدي نژاد زماني هم مي رسيد که قصد گذشتن از رهبري را خواهد کرد. امروز همان روز است. جدال احمدي – رهبري، يک جنگ زرگري نيست، جنگ قدرتي است که به اين زودي ها هم تمام نخواهد شد. به خصوص آنکه با فرا رسيدن خرداد ماه، سبزها هم دوباره وارد ميدان خواهند شد. آيت الله اميدوار بود که نام احمدي نژاد در صندوق ها نوشته شود اما اراده خامنه اي پياده گردد. وقتي که نام احمدي نژاد به صندوق ها نرفت تا دولت تقلب سر کار آيد نبايد هم انتظار داشته باشد که اراده خامنه اي هميشه محقق گردد.