گفته اند که معترضان سال 88 خلاف قانون عمل کردند، باعث هزينه و زحمت براي کشور و مردم شدند و بدتر از همه مسبب “بدبختى و سرشکستگى در زمين و در ملأ اعلى” شدند. در کمال تاسف اين سخن آخر و استفاده از واژه “اعلي” در کنار مشاهده جمعي که براي شنيدن اين سخنان جمع شده بودند، بلافاصله آيات مياني سوره نازعات را در ذهن متبادر مي کند و اين بيانات فرعون گفت: “انا ربکم الاعلي”. از خوانندگان مي خواهم به قدر چند کلمه حوصله کنند و داستان را بشنوند تا خود قضاوت کنند. سوره نازعات از آيات 15 تا 26 اشاره اي کوتاه به داستان موسي و فرعون دارد. خدا موسي را به سراغ فرعون طغيانگر مي فرستد تا او را به پاکي و اطاعت پروردگار فرا بخواند. او حتي معجزه بزرگتر موسوي را هم به فرعون ارائه مي کند، اما فرعون تکذيب و سرپيچي مي کند و سپس پيروان خود را يکجا جمع مي کند و مي گويد: “پروردگارتان منم!” در تصاويري که از سخنان رهبري در تلويزيون پخش مي شد، يک صحنه وجود داشت که وجه نمادين مهمي داشت: آنهايي که در رديف جلو نشسته بودند، آنچنان براي ديدن رهبري مجبور بودند گردن فراز کنند و سرشان را بالا بياورند که اگر کلاه بر سرشان بودند، مي افتاد! اين تصوير را بگذاريم کنار آن خبري که رهبري از ملأ اعلا داده، و آن آيات قرآن که اشاره شد؛ همه چيز روشن مي شود. اين تصور که کسي فکر کند از عالم بالا خبر مي دهد و از سعادت و شقاوت ديگران مطلع است و پس از چوب و چماق زميني و اين جهاني، حالا حربه هاي آن جهاني را بر سر منتقدان و مخالفان بکوبد و تصور کند که مناسبات “ملأ اعلي” نيز همانگونه است که او فکر مي کند، نشان از اوج دوري و فاصله گيري از بديهي ترين آموزه هاي ديني ما مسلمانان دارد و به تأسي از حسين بن علي(ع) پاسخي جز “و علي الاسلام سلام…” نمي توان براي آن جست و گفت.