|
راستش خیلی با خودم کلنجار رفتم تا ننویسم. ولی احساس کردم که باید نوشت تا همه بدانند و فکر کنند و تصمیم بگیرند . آنچه می خوانید فرقهایی است بین " حسین " و " حوسین " ؛ آنها را می شمارم تا خدای ناکرده " حوسین " را به جای " حسین(ع) " مظلوم و معصوم ننگریم .
- اول اینکه " حسین(ع) " یکی بیشتر نیست اما " حوسین " متعدد است یعنی هر مدّاح حوسینی برای خودش یک جور " حوسین " دارد تا آنجا که گفته می شود " حوسین " این مدّاح از " حوسین " آن مدّاح بهتر است .
- " حسین (ع) " نماز را ولو در میدان جنگ در اول وقت به پا می دارد ولی " حوسینی ها " نماز صبح را فدای شب بیداری خود می کند.
- " حسین (ع) " انسان سازی می کند و آدم می خواهد ولو یارانش خود را مصداق " وکلبهم باسط ذراعیه بالوصید " بدانند ؛ اما " حوسین " به یارانش ذکر " من کلب حوسینم" را القا می کند و بیش از این هیچ !!!! یعنی اینکه کلب می خواهد و سگ پرورش می دهد.
- درد " حسین (ع) " حفظ دین و شرافت انسانی است اما تمام مصائب " حوسین " در عطش و سیراب کردن بستگانش خلاصه می شود .
- " حسین (ع) "مشعل دار عقلانیت الهی و عبودیت است اما " حوسین " بسیاری از کارهای خود را به نام "عشق حوسین " توجیه می کند و همه مبانی عقلی و شرعی را کنار می نهد و تکلیف را از دوش حوسینیان بر می دارد .
- " حسین (ع) " تاثیر " یا حسین " را منوط به پاکی قلب و خلوص و اطاعت از خدا می داند اما "حوسین" می گوید : هر چه می خواهد دل تنگت بکن ولی " یا حوسین " فراموش نشود.
- در ظهر عاشورای حسینی فقط صدای " الله اکبر ...حی علی الصلوه "شنیده می شود اما در عاشورای حوسینی نعره های " حوسین حوسین " به جنگ اذان می آیند.
- " حسین (ع) " را باید از مطهری ها و شیخ جعفر شوشتری ها شناخت ولی "حوسین " را می شود از لابلای آواز و اشعار ناعالمان و ناعارفان جست و ای بسا اهل دین و معرفت شخصیتی مثل "حوسین" را قبول نداشته باشند یا موهوم و ساخته خیال کج فهمان بپندارند .
- یاران " حسین (ع) " او را بنده خدا می دانند ولی حوسینیان نعره " حوسین اللهی " سر می دهند .
- " حسین (ع) " هرگز خود را جای کسی جا نزد اما "حوسین" خود را جای " حسین " جا زده است.
- دوستان " حسین (ع) " ناخودآگاه خون گریه می کنند اما دوستان " حوسین " خودآگاه خودزنی و مجلس گرمی می کنند و اعلی درجات قرب را به کثرت کبودی های سر و سینه می دانند و بس .
- " حسین (ع) " را می شود در همه قلب ها جست ولی " حوسین " مختص گروههای معدودی است که دور هم جمع می شوند و با حرکاتی عجیب و نامأنوس جلوه گری می کنند .
- در مجالس " حسین (ع) " همه میهمانند حتی بانوان اما محافل " حوسین " ویژه آقایان است .
- با معیار " حسین (ع) " در هر زمانی می شود کربلایی و کوفی را شناخت ولی " حوسین " حامل چند اسم و واقعه است و بس آن هم در ظاهر.
- " حسین (ع) " سحرگاهان با ناله های آسمانی خود بر روی سجاده عشق حلقه اتصال شب و روز می شود ولی "حوسین " سحرها...... (سحر آمدم به کویت به شکار رفته بودی تو که سگ نبرده بودی به چه کار رفته بودی) !!!!!! توضیح :ذکر آخر مجلس بعضی از مجالس حوسینی
- عاصیان به مجالس " حسین (ع) " برای توبه و شفاعت می روند اما در مجالس حوسینی بعضی برای مجلس داری به نحو دلخواه قدم می گذارند .
- اگر از فقهای دین از مجالس حسینی بپرسیم بدون هیچ شرطی می گویند: " احسن الاعمال " ..اما اگر از مجالس حوسینی بپرسیم می گویند : " اگر وهن دین نباشد!!!! "
- حرارتی که از " حسین (ع) " در قلبهاست پایدار می ماند اما حرارت " حوسینی " پس از یک شور حوسینی فروکش می کند و مبدل به شب خاطره می شود.
- همت مجالس حسینی کسب معرفت و شعور است ولی تلاش حوسینیان بالا و پائین پریدن و شدت بیشتر شور
- برای سوزاندن حسینیان موسیقی و آهنگ لازم نیست اما حوسینیها تا سبک نوحه معلوم نشود که " پاپ " است یا چیز دیگر حال خوشی پیدا نمی کنند.
- در مجلس حسینی شجاعت حسین و گریه بر مظلومیت او حرف اول را می زند اما در مجلس حوسینی نعره و فریاد و مدح خوشگلی و چشم و گیسو .
- " حسین (ع) " حسینیت خود را حفظ نمود حتی زیر گام اسبها و خنجر کین دشمنان اما " حوسین " زیر ذره بین معرفت و امام شناسی خود را می بازد .
- میهمانان " حسین " از منبر وعظ و خطابه بهره مند می شوند ولی میهمانان " حوسین " فقط از مرادشان محظوظ می شوند .
- نوای مداحان " حسین " سوزناک و دلنشین ولی صدای مداحان " حوسین " رعب آفرین و مهیج
- مداحان " حسین " روضه های مستند می خوانند و مداحان " حوسین " زبان حال های خودساخته
- " حسین (ع) " همیشه " حسین " است اما " حوسین " گاهی اوقات " حیسین " می شود و چه بسا " سین " باضافه یک سکسکه بعدش !!!!!!!!.
- " حسین (ع) " برای شنوانیدن حرفهایش به چیزی نیاز ندارد اما " حوسین " برای جلب توجه بیشتر به بوق و کرنا و طبل و علم و کتل دست می یازد .
- " حسین (ع) " شخصیتی است جهانی و همه آزادگان او را مقتدای خود می دانند اما " حوسین " فقط موضوعی است برای بعضی از مجالس که نه تنها عمومی نیستند بلکه مشروعیت آنها محل اشکال بسیاری از بزرگان است.
- در مجالس حسینی غریبه تازه وارد با آشنای قدیمی هیچ فرقی ندارد و در یک سطحند اما در مجالس حوسینی تازه واردها مشکوکند و عجیبند و نباید در جایگاه قدیمی ترها بایستند.
- " حسین(ع) " برای حفظ دین جدّش با فریاد رسا به سوی شهادت شتافت اما " حوسین "دین را به زیر ضربه های کج فهمان می فرستد تا خود بماند.
- محافل " حسین " در حسینیه ها و مساجد و مجالس " حوسین " اغلب در پارکینگ ها و زیرزمین ها برگزار می شود .
آنکه در عاشورای محرم سال 61هجری در کربلا بود " حسین (ع) " بود نه " حوسین ".
برگرفته از پورتال خبری کاشان (حسین قطنی باف) | 
