محرم امسال حال وهوای عجیبی داشت.آخر پرواز کبوتر شکسته بالی را شاهد بود که به عشق حسین خونین بدن شد و پر زد وبه آسمان ها پرکشید.از عروج رضا سخن می رانم.او که آمد تا مصباح عزاخانه مصباح الهدی را بر افروزد.او که چراغ   فنایش را خاموش کرد وچراغ بقایش را برافروخت.رضا را می گویم که چون شمع سوخت وآب شد تا بیت الحسین روشن گردد.او که از بلندی هراسی نداشت  واز این رو خدای بلند مرتبه او را به بالا برد. تصویر زیبایش تا عزاخانه حسین پا بر جا باشد،در آیینه های گنبد حسینیه احمدیه آزران چشمان عزادارا را خواهد نواخت. خدایا به پدر  ،مادر، برادر، خواهران ودوستان این جوان رعنا صبر جزیل عنایت کن  واو را به حق علی اکبر لیلا ببخش و آن نور دو عین و خادم حسین را میهمان ابدی سفره اربابش قرار ده.    

رضا جان یادت گرامی باد.