مادر - روستای آذران (نگینی درکوههای کرکس)

در گذشته مرا برادرى بود که در راه خدا برادریم مى‏نمود . خردى دنیا در دیده‏اش وى را در چشم من بزرگ مى‏داشت ، و شکم بر او سلطه‏اى نداشت ، پس آنچه نمى‏یافت آرزو نمى‏کرد و آنچه را مى‏یافت فراوان به کار نمى‏برد . بیشتر روزهایش را خاموش مى‏ماند ، و اگر سخن مى‏گفت گویندگان را از سخن مى‏ماند و تشنگى پرسندگان را فرو مى‏نشاند . افتاده بود و در دیده‏ها ناتوان ، و به هنگام کار چون شیر بیشه و مار بیابان . تا نزد قاضى نمى‏رفت حجّت نمى‏آورد و کسى را که عذرى داشت . سرزنش نمى‏نمود ، تا عذرش را مى‏شنود . از درد شکوه نمى‏نمود مگر آنگاه که بهبود یافته بود . آنچه را مى‏کرد مى‏گفت و بدانچه نمى‏کرد دهان نمى‏گشود . اگر با او جدال مى‏کردند خاموشى مى‏گزید و اگر در گفتار بر او پیروز مى‏شدند ، در خاموشى مغلوب نمى‏گردید . بر آنچه مى‏شنود حریصتر بود تا آنچه گوید ، و گاهى که او را دو کار پیش مى‏آمد مى‏نگریست که کدام به خواهش نفس نزدیکتر است تا راه مخالف آن را پوید بر شما باد چنین خصلتها را یافتن و در به دست آوردنش بر یکدیگر پیشى گرفتن . و اگر نتوانستید ، بدانید که اندک را به دست آوردن بهتر تا همه را واگذاردن . [نهج البلاغه]



	روستای آذران (نگینی درکوههای کرکس)

مادر
نویسنده: مرتضی مطهری -ر یکشنبه 90 خرداد 1 ساعت 9:12 عصر
مادر ای افسونگر رویای سبز سادگی مادر ای تکواژه پنهان هر دلدادگی مادر ای تفسیر بودن در نهاد وباورم ای که در شبهای بیماری تو بودی یاورم مادر ای تنها چراغ راهیان سرنوشت ای که در زیر قدوم تو خدا جنت نوشت مادر ای حسن وجودت سایه عین الوجود مستحقی تا به تو هر دم کنم روی سجود مادر ای زنجیره زیبای ادغام سرور ای چراغ رهنمایم سوی رحمان الغفور مادر ای سلطان قلبم مایه دلبستگی گفته هایت قامتم را تکیه گاه خستگی مادر ای تنها چراغ هر تکاپو بر هدف ای وجود نازنینت در غلطان در صدف مادر ای حسن شعور دریای رحمت هرزمان آخر ای هستی که نیست قادر به توصیفت زبان هر چه دارم از تو دارم این وجود از آن توست هر چه بودم یا که هستم میوه دستان توست مادرم جانم نمی ارزد به تار موی تو آرزویم هر زمان اینست که بینم روی تو
دل نوشته ها ()