روز 26 خرداد تشیع پیکر شهدای غواص در تهران

نمی‌دانم دستانتان را از پشت بسته بودند یا از روبه‌رو ولی حتما خیلی وقت گذاشتند که یکی یکی دستانتان را به هم ببندند و دورش طناب بکشند. نمی‌دانم آنها چند نفر بودند که شما 175 نفر را به دام انداختند. نمی‌دانم چه گودال عظیمی حفر کردند تا 175 سرباز را داخلش بیندازند. نمی‌دانم نشسته بودید یا ایستاده، نمی‌دانم یکی یکی داخل گودال پرتتان کردند یا گروهی اصلا چه می‌دانم که در آن روز، شاید هم شب چه آمد بر سر شما. نمی‌دانم در آن روزهای زمستانی سال 65 با چه نقشه‌ای غافلگیرتان کردند. شما خط شکن شدید و با دستانی بسته زنده به گور شدید تا جاده صاف کن عده ای دگر شوید. کی چه میداند در دل مادر تو الان چمیگذرد؟و حال احوال او با چه چیزی قابل جبران است. مگر نه اینکه خداوند فرمود شهدا زنده اند و نزد پرورگارشان روزی میخورند؟پس به قول شهاب حسینی حال اصحاب اختلاس اگر از شدت شرم بمیرند هم بر آنها حرجی نیست.