یه شعر از یه بی نشان - روستای آذران (نگینی درکوههای کرکس)

خدا خرد را نزد کسى به ودیعت ننهاد ، جز که روزى او را بدان نجات داد . [نهج البلاغه]



	روستای آذران (نگینی درکوههای کرکس)

یه شعر از یه بی نشان
نویسنده: آذران دوشنبه 87 اردیبهشت 2 ساعت 12:15 عصر
از قلاجه تا معل بالا از اشتر بر رو به بالا از کشَ تا ب ِمعل جیر ده ازرونَ بر از پیر درمیونش یَ فلکه مسجد داروُ حسینیه حسینی اش باحالَ 4مسجدش چو لالَ داره چند معل تر تمیز کشَ قلاجه پر از ریز معل بالاومعل جیر معل وسط پراز پیر پایگا ه دار دم دروازَه اما مثل یَ جنگ زده ادمی نه َخو بهندَ روپایگاشون دَ بندَ دو کانون داره فر هنگی اما کارشون بی برنا مگی شورا دار مثل شیر دهیارشون چو شمشیر کار ده شون اکرندَ گوش به حرف مفت ندندَ یَ شرکت دار چند منظورَ اما کارشون یَ منظورَ ی کاری گابو بکرندَ البتَ اگر بمونندَ مدر سه ودبستانیش دار اما خیلی خالیش مردمونش خوبندَ مهمون نواز رئوفندَ کارشون ویشتر کشاورزیَ عدَایشون دامداریَ محصولشون گندمَ انگور گل وبادومَ زحمت خیلی دارندَ اما حاصلی ندارندَ سردون درد نهارون حرفم خلاصَ کرون قدر خمون داربیمَ خادومو موکم بیمَ بهخاطر ابادی ازرون کار بکرمَ با دل وجون امیدواریم ایشان را به عنوان نویسنده جدید داشته باشیمالبته اگر خودشون را معرفی کنند
دل نوشته ها ()