[ چون خبر غارت بردن یاران معاویه را بر أنبار شنید خود پیاده به راه افتاد تا به نخیله رسید . مردم در نخیله بدو پیوستند و گفتند اى امیر مؤمنان ما کار آنان را کفایت مىکنیم . امام فرمود : ] شما از عهده کار خود بر نمىآیید چگونه کار دیگرى را برایم کفایت مىنمایید ؟ اگر پیش از من رعیت از ستم فرمانروایان مىنالید ، امروز من از ستم رعیت خود مىنالم . گویى من پیروم و آنان پیشوا ، من محکومم و آنها فرمانروا . [ چون امام این سخن را ضمن گفتارى درازى فرمود که گزیده آن را در خطبهها آوردم ، دو مرد از یاران وى نزد او آمدند ، یکى از آن دو گفت : من جز خودم و برادرم را در اختیار ندارم ، اى امیر مؤمنان فرمان ده تا انجام دهم امام فرمود : ] شما کجا و آنچه من مىخواهم کجا ؟ [نهج البلاغه]
نویسنده: آذران جمعه 87 فروردین 16 ساعت 2:59 عصر
از زبان شهید: بودیم کسی پاس نمی داشت که باشیم باشد که نباشیم بدانند که بودیم
دل نوشته ها ()
