هر چند بدم گدای با سابقه ام                   عمری است در آرزوی سامرایم

امام ابوالحسن علی النقی هادی علیه السلام ملقب به امام " هادی"، دهمین پیشوای شیعیان در نیمه ذیحجه سال 212 هجری در اطراف مدینه در محلی به نام " صریا" متولد گشت.  آن حضرت و فرزند گرامی ایشان امام حسن علیهما السلام به عسکریین شهرت یافتند، زیرا خلفای بنی عباس آنها را از سال 233 به سامرا ( عسکر) برده و تا آخر عمر پر برکتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند. امام هادی علیه السلام به لقبهای دیگری مانند: نقی، عالم، فقیه، امین و طیب شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان ابوالحسن است. از آنجا که کنیه امام موسی کاظم و امام رضا علیهما السلام نیز ابوالحسن بود، لذا برای اجتناب از اشتباه، ابوالحسن اول به امام کاظم علیه السلام، ابوالحسن ثانی به امام رضا علیه السلام و ابوالحسن ثالث به حضرت هادی علیه السلام اختصاص یافته استامام ابوالحسن علی النقی هادی علیه السلام ملقب به امام " هادی"، دهمین پیشوای شیعیان در نیمه ذیحجه سال 212 هجری در اطراف مدینه در محلی به نام " صریا" متولد گشت.  آن حضرت و فرزند گرامی ایشان امام حسن علیهما السلام به عسکریین شهرت یافتند، زیرا خلفای بنی عباس آنها را از سال 233 به سامرا ( عسکر) برده و تا آخر عمر پر برکتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند. امام هادی علیه السلام به لقبهای دیگری مانند: نقی، عالم، فقیه، امین و طیب شهرت داشت و کنیه مبارک ایشان ابوالحسن است. از آنجا که کنیه امام موسی کاظم و امام رضا علیهما السلام نیز ابوالحسن بود، لذا برای اجتناب از اشتباه، ابوالحسن اول به امام کاظم علیه السلام، ابوالحسن ثانی به امام رضا علیه السلام و ابوالحسن ثالث به حضرت هادی علیه السلام اختصاص یافته است.

پدر بزرگوارش امام جواد (ع) و مادرش بانوی گرامی سمانه است که بانویی با فضیلت و با تقوا بود. امام هادی (ع) در سن 6 یا 8 سالگی یعنی در سال 220 هجری، پس از شهادت امام جواد (ع) به امامت رسید. مدت 33 ساله امامت امام هادی (ع) با خلفای معتصم، واثق، متوکل، منتصر، مستعین و معتز معاصر بود.
عظمت شخصیت امام هادی (ع) به قدری زیاد است که دوست و دشمن را به اعتراف واداشته است. قسمتی از این اعترافات مبنی بر شخصیت آن امام به لحاظ اخلاقی و بخشی دیگر ناشی از ابعاد علمی آن حضرت و شمه ای، نتیجه کراماتی است که از آن بزرگوار صادر شده است.

ابن صباغ مالکی در کتابی موسوم به فصول المهمه خطوط واضحی از سیمای تابناک فضایل و ویژگی های اخلاقی امام هادی (ع) قهرمان شکست ناپذیر عصر متوکل عباسی را ترسیم می کند!

«فضل و دانش امام دهم شیعیان بر اوج قلل بلند پایه عالم بشریت نقش بسته بود و رشته های مشعشع آن بر اختران آسمان سر می سایید. نیکی ها و اخلاق پسندیده او را نمی توان در شمار عدد ذکر نمود. اما می شود به افتخارآمیزترین آنها که موجب حیرت است بسنده کرد. او جمیع صفات نیک و مفاخر معنوی را یک جا در وجود داشت. ابعاد وسیع و منبع فیاض حکمت و دانش او بر لوح سرشتش ثبت شده و بدین سبب او از ناشایسته ها و آلایش ها به دور و برکنار است.»

امام هادی (ع) دارای نفس زکیه و عزمی راسخ و همتی عالی بود که هرگز احدی از مردم را نمی توان در مقایسه با او همتا و همسان دانست.

ابن شهر آشوب از رجال حدیث نقل می کند که او نیک سرشت ترین و پاک ترین روش را در میان جامعه دارا بود، راستگوترین افراد جامعه محسوب می شد، به هنگام سکوت، شکوه هیبت و تشعشع وقار، چهره او را دربرمی گرفت و چون لب به سخن می گشود، گزیده و نغز می گفت به طوری که شعاع کلامش روح آدمیان را سحر می کرد.

در وجود مقدس امام هادی (ع) ویژگی های اخلاقی پسندیده می درخشید. امامت، کمال و دانش و فضیلت و سرشت و اخلاق نیک از فرازهای اخلاقی این امام همام است.

خداوند به قدرت بی منتها و دانش وسیع خود، گنجینه هایی از دانش خود را بر خاندان رسالت افاضه و موهبت فرموده و ایشان را به زیور دانش آراسته است، این گنجینه ها، مجموعه اسرار علوم و معارف است که خداوند آن را دراختیار امامان شیعه که راهبران حقیقی بشر هستند، قرار داده است.   

امام هادی (ع) که در زمره امامان شیعه و از خاندان رسالت است، نیز از ویژگی دانشی گسترده و جامع برخوردار است، طوری که سمبل های دانش و فرهنگ وی، عقول را حیران و اندیشه ها را به اعجاب واداشته است.

امام دهم همچون پدران و اجداد بزرگوار خود در علم و دانش سرآمد روزگار بود. درخشش او در مدت حیاتش احترامی شگفت در قلوب همگان ایجاد کرده بود. نامه آن حضرت در رد پیروان معتقد به تفویض و جبریون و اثبات عدل و حد مابین جبر و تفویض، از فرازهای شگفت آور دوره امامت، امام هادی محسوب می شود و بسیار مورد تعمق و توجه می باشد.

امام هادی (ع) در این نامه، نظریه پیروان هر دو عقیده را با منطقی ترین اصول مردود اعلام کرده و اسراری از علوم و حقایق آن را پاسخ فرموده است.

با توجه به اینکه خداوند دارای عدل و انصاف و حکمت بالغه است، پس اوست که می تواند هرکس را بخواهد از میان بندگان خود برای ارسال پیامش و تبلیغ رسالتش و اتمام حجت بر بنده هایش برگزیند. گوشه ای دیگر از دریای بیکران دانش امام هادی (ع) در تاریخ خطیب بغدادی تجلی دارد. او به شهادت خود دانش امام را متذکر شده و در مقام اثبات آن می گوید:

روزی یحیی بن اکثم در مجلس واثق خلیفه عباسی که جمعی از علماء و فقها حضور داشتند، سؤال کرد که چه کسی سر حضرت آدم (ع) را هنگامی که حج به جا آورد، تراشید؟

تمام حضار در پاسخ آن عاجز ماندند، واثق گفت: هم اکنون من کسی که جواب این سؤال را بدهد حاضر  می کنم، سپس شخصی را بدنبال حضرت هادی (ع) فرستاد و وی را به دربار خلیفه دعوت کرد. امام نیز دعوت را پذیرفت و برای اظهار و بیان حقیقت به دربار واثق رفت. خلیفه پرسید: ای ابوالحسن به ما بگو چه کسی سر حضرت آدم را هنگام حج تراشید؟ امام فرمود: ای واثق ترا به خدا سوگند می دهم که ما را از بیان و جواب آن معاف کنی، خلیفه گفت: ترا سوگند می دهم که جواب را بفرمایی!

امام فرمود: اکنون که قبول نمی کنی، پس می گویم. پدرم مرا از جدم خبر داد و جدم از جدش که رسول خدا باشد، اطلاع داد که فرمود: برای تراشیدن سر آدم جبرئیل مأمور شد یاقوتی از بهشت آورد و به سر آدم کشید تا موهای سرش بریزد.

در مورد جاذبه اجتماعی و نفوذ سیاسی امام هادی (ع) فقط می توان همین را گفت که یکی از تجلیات و تشعشعات پرشکوه خداوند و تابش منبع فیاض نور حق در وجود امام هادی (ع) متجلی و منعکس شده و از وجود حضرت نیز مانند آینه ای که انوار گوناگون را در خود انعکاس می دهد، ساطع بوده است. کسی را در عصر پیشوای دهم، توان نگاهی ممتد و حتی لحظه ای کوتاه به چهره او نبود. به محض نظر به رخسار پرفروغش آثار ضعف و سستی و ترس بر قلب ها سایه می افکند. در کتاب های تاریخی آمده است که حضور امام در هر مجلسی مورد تجلیل و احترام عمیق بود و خواسته و ناخواسته اطرافیان را تحت تأثیر و نفوذ قرار می داد و همنشینان وی همواره آرزوی مجالست و مراودت او را در سر داشتند.

 با آنکه متوکل بارها در صدد بود تا به بهانه قیام مسلحانه امام دهم را از میان بردارد، ولى هیچ گاه به این بهانه دست نیافت. با این حال، نتوانست حیات شریف آن حضرت را که مانع خودکامگیهاى او به عنوان محور تفکر اسلامى بود و همچون مرکزى که شیعیان بر گرد آن پروانه ‏وار می چرخیدند، تحمل کند، لذا ایشان را بنا به روایتى، در تاریخ سوم رجب سال 245هجرى به شهادت رساند.

امام دهم در حالى که هشت سال و پنج ماه از عمر شریفشان می گذشت، به مقام امامت نایل شدند و پس از سى و سه سال به شهادت رسیدند و در سامرا دفن شدند . 

از بیانات گهربار آن حضرت است که فرموده اند:

(الحکمة لا تنجع فی الطبائع الفاسدة): حکمت در نهاد فاسد تأثیر نمی کند.

(اذکر مصرعک بین یدی اهلک فلا طبیب یمنعک ولا حبیب ینفعک):به یاد اور زمانی راکه در مقابل اهل خود افتاده ای نه طبیبی میتواند مرگ را از تو دور کند ونه رفیقی میتواند برایت کاری انجام دهد.

توای شهید که نامت خلاصه پاکی است
چقدر پیرهن خاکی تو افلاکی است
در ماه رجب ماه علی علیه السلام وماه اشتی با خداماه دعا واستغفار
در کنار گلزار  شهیدان خدایی هم زمان با سالگرد شهیدان
غلامعلی میرزابیگی وحاج ناصر اربابی عهدی دوباره با آن افلاکیان خاک نشین خواهیم بست
پنجشنبه20/4/87ساعت 7 بعد از ظهر

حلول ماه رجب ماه مناجات وراز ونیاز با خداوپاک کردن لوح دل ازرذایل رابه همه دوستان تبریک عرض مینماییم.

سالروز ولادت امام محمدقر علیه السلام مبارک باد.

امشب ز لطف کبریا عالم همه بر نور شد
شمسی عیان شد در جهان ظلمت دو باره دورشد

خفاش سان خصم دنی از نور تابان کور شد
نور دو جشم ساقی کوثر از آن مسرور شد

ابلیس دید این نور را آزرده و رنجور شد
دلهای مردان خدا بر از نشاط و شور شد

آمد امام بنجمین از فاطمه بنت حسن
جشم علی بن الحسین ، روشن از این فخر زمن

بیت امام ساجدین روشن شد از نور خدا
از این تجلی در عجب سکان عرش کبریا

سبوح کو ، قدوس کو ، کروبیان اندر سما
کوئی عیان آمد زنو ، انوار ختم الأنبیاء

آمد بدنیا زادهْ دخت امام مجتبی
رویش حسن ، بویش حسن ، نسل علی مرتضی

به به از این زیبا بسر کز دامن عصمت بود
کنج سخا ، کان کرم ، بر مصطفی عترت بود

به تمامى، جامه هاشان سیاه بود، جز او!
به تمامى، مى گریستند، جز او!
و او، پدرى بود، که تازه جوانش را، از دست داده بود، و چه شادان!
پدرم را گفتم: چرا چنین؟!
مرا گفت: خود به حضورش باریاب، و همین را بپرس!
بار یافتم،
و کودکانه، پرسشم را پرسیدم،
و او نشست،
در حالى که دست پر مهرش بر دوش من بود، به پاسخ گفت: تاکنون شده است، مادرت، و یا پدرت، چنان از دست تو، به ستوه آیند، که دیگر تابِ تحملت را نداشته، و تو را در اتاقکى محبوس، و زندانى کنند؟!
گفتم: شده است!
گفت: در آن حال، کدامین خوشتر مى نمود، اینکه دیوار و درب آن اتاقک زینت شود؟ یا که رخنه اى، و شکافى، و روزنى پدید آید؟!
گفتم: شکاف، آن هم بزرگ!
گفت: آدمى نیز زندانى است،
و زندان وى، تمامى آن چیزهاست، که به وى منتسب است،
یعنى که همه چیز به مثابه همان دیوار و درب!
و مصیبتها، و بلاها، همان رخنه ها!
زخم از مرهم گواراتر بود بر عارفان ----- رخنه در زندان به از نقش و نگار دیگرست

برنامه کوهنوردی همراه با قرائت دعای کمیل با حضور جمعی از جوانان ونوجوانان در ابدراز اجرا شد. بعد از دعای کمیل وصرف شام از خاطرات دوران دفاع مقدس و...توسط عده ای از دوستان استفاده شد .بعداز نماز صبح به سمت چال حرکت کردند.این برنامه بدون هیچ مشکلی با صرف ناهار در ابدراز خاتمه یافت.ازهمه عزیزانی که همکاری نمودند تشکر مینماییم.

بیست وهفتمین اردوی کوهنوردی رهروان شهدا به منظور صعود به ارتفاعات3800متری چال آزران از رشته کوه های   کرکس همراه با قرائت دعای روحبخش کمیل در آبدرازبا همکاری تربیت بدنی پایگاه بسیج امام رضا علیه السلام   پنجشنبه 6/4/87برگزار خواهد شد.جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره 09132605924تماس بگیرید.